Cultclubs: ze bestaan in alle soorten en maten en elk land heeft er wel een paar. Cultclubs zijn, na de topclubs van een land, vaak de meest geliefde clubs onder voetballiefhebbers over de gehele wereld. Een cultclub kun je niet oprichten, je kunt de koers en visie van een club niet zo uitzetten dat er een cultclub ontstaat. Misschien zijn cultclubs nog wel het enige element binnen het voetbal dat niet aangetast is door de commercie. Mocht die stelling kloppen, dan verklaart dat een hoop over de populariteit van die clubs. De meest populaire en ultieme cultclub van allemaal, de club die aan de meeste, vage kenmerken van een cultclub voldoet, vinden we in Duitsland. En hun stadion is de absolute tempel voor de liefhebbers van cultclubs.

Foto: David Bayliss | Unsplash

FC Sankt Pauli werd opgericht in 1910 en is een multi-sportvereniging, die maar liefst achttien sporten aanbiedt. De beste prestaties van de club worden behaald in het rugby, maar de voetbaltak van de club is het meest populair. Tot zover niets bijzonders, sterker nog, al deze informatie lijdt eerder tot minpunten op de cultclub-ranglijst dan tot pluspunten. Maar laten wij een roemrucht misdaadverslaggever die een reconstructiefilmpje inspreekt citeren en zeggen: maar, er is meer.

ID:98146316

Meeste vrouwelijke supporters ter wereld

Allereerst is FC Sankt Pauli de tweede, wat kleinere club van Hamburg en heeft de club in zijn gehele historie nog nooit een Duitse hoofdprijs gewonnen. Die twee feiten vormen een prima fundament voor een cultclub, maar het maakt je nog niet de nummer 1 cultclub van de wereld. Voor die status heb je minimaal bijzondere clubkleuren en een bijzondere schare fans nodig. Sankt Pauli heeft beiden: het thuisshirt is bruin en de club trekt voornamelijk extreem linkse fans, wat zorgt voor een aparte sfeer. Een sfeer waar ook vrouwen en kinderen zich zeer veilig voelen. Zo heeft Sankt Pauli de meeste vrouwelijke supporters ter wereld en had de club, dankzij het progressieve karakter van de aanhang, de eerste voorzitter die openlijk homoseksueel was (Cornelius Littmann). Naast shirts, sjaals en vlaggen van de club zwaaien de supporters ook veel met klassieke piratenvlaggen. De schedel op die vlaggen wordt liefkozend Jolly Roger genoemd.

Tot nog toe zijn alle voorwaarden ruim aanwezig. Als Sankt Pauli ook nog eens een bijzonder stadion kan overleggen, kan het stempel grootste cultclub op aarde veilig gezet worden. Stadion Millerntor werd opgeleverd in 1963, de capaciteit is 29.063 toeschouwers en het stadion staat in de wijk Heiligengeistfeld in Hamburg. Maar, er is meer!

Reeperbahn

Allereerst herbergt de wijk Heiligengeistfeld, naast Millerntor, ook de roemruchte Reeperbahn en de rosse buurt van Hamburg. Millerntor zelf is een stadion dat meer Engels dan Duits aandoet. Compact, midden in de stad en met tribunes dicht op het veld. Tot aan de start van de renovatie in 2006 had Millerntor ook nog de ouderdom van het stadion van een middenmoter in de League One. De verbouwing heeft de faciliteiten verbeterd, maar gelukkig niets aan die Engelse look afgedaan. Zelfs aan de details is gedacht door de club: de cornervlaggen zijn dezelfde piratenvlaggetjes die zo populair zijn bij de fans, inclusief de beeltenis van Jolly Roger.

Hippies en hoeren

We hebben dus een club uit een rauwe Duitse havenstad, met een bruin shirt, weinig succes, maar toch geliefd door zowel hippies als hoeren en een stadion die eerder doet denken aan de romantiek van het Engelse kick & rush dan aan Duitse Punktlichkeit. Dit alles is eigenlijk al genoeg voor de titel, maar Sankt Pauli heeft naast de hoeren en de hippies nog één extra H in het vuur. Eentje die echt de finishing touch is voor de cultstatus van de club. Wanneer de beide ploegen het veld opkomen in Millerntor klinkt standaard Hell’s Bells van AC/DC. Het dreigende intro met de kerkklokken zorgt direct voor een intimiderende sfeer op de volgepakte tribunes en is, buiten Engeland, één van de bekendste succesvolle connecties tussen muziek en voetbal.

Als dit totaalplaatje geen cultgevoelens oproept bij je, adviseer ik vooral te gaan juichen voor de topclubs, want qua voetbalromantiek kan niemand dan echt wat voor je betekenen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *